Santiago de Compostella

En dan komen we met zijn vieren en vier rugzakken aan in Santiago de Compostella!

Een jaartje later dan we hadden gedacht. Vorig jaar startten we in St. Jean Pied de Port in Frankrijk en liepen we 300 km naar Burgos in Spanje waar we moesten stoppen omdat Maarten ziek werd door een soort parasiet en we niet meer verder konden. Maar Joes wilde hem graag afmaken, 'De Camino'. En ook al had ik graag mee gelopen, een mooier avontuur voor vader en zoon kan ik me niet voorstellen en dus pakten de mannen de backpacks zodra de vakantie begon. Precies een maand geleden vertrokken ze met de rugzak inclusief kampeerspullen richting Santiago vanaf Rabacal in Portugal. Vandaag zijn ze bijna 400 kilometer verder en hebben Annabloem en ik Parijs verruild voor Spanje en hebben we de afgelopen week de laatste kleine 100 km mee mogen lopen naar het einde. Wat een feest. Ook ik had in mijn, te zware, rugzak kampeerspullen mee en dat was weer een nieuwe dimensie aan het wandelen van de Camino. Want elke dag een ander bed in weer een ander dorpje is toch minder fijn dan in je eigen tentje kruipen! De campings zijn schaars dus we kamperen wild op een uitkijkplek halverwege een berg waar we een prachtige zonsopgang zien en de dag erna staan we tussen de wijnranken langs een rivier waar Maarten en ik in de ochtend in alle vroegte een skinny dipje doen. Wat een avonturen. We komen mooie mensen tegen, koken op ons mini gaspitje, wandelen de kilometers onder onze benen vandaan en zelfs drukke wegen met razende auto's worden leuk door 'het autospel' dat Maatje en Joes hebben bedacht. En dan vandaag is er het plein en de kerk waar onze tocht eindigt. We zijn weer heel veel liefde en herinneringen in ons hart verder en wat gloei ik van trots.