Noord Portugal

We duiken een maandje onder op camping Travanca, aan het einde van National Park de Gerez waar vooral Portugezen zijn.

Wat zo leuk is aan ergens wat langer blijven is om verbinding te kunnen maken, in dit geval met Lenny en Anna die de camping runnen. Af en toe een praatje, een kopje koffie op het terrasje van hun cafétje maar vooral door ons gewoon welkom te voelen. Het wordt een maandje naar binnen keren en het moeilijk en fijn hebben met elkaar en onszelf. We verliezen en duiken een bril en een zakmes op in de prachtige lagunes tegenover de camping, hebben intense gesprekken over vriendschappen, eenzaamheid, verwondering, dicht bij jezelf blijven. Joes ontpopt zich met zijn vijf jaar tot een onmogelijk van te winnen monopoly speler en Maarten en Annabloem trekken er een nacht op uit met zijn tweeën en een tentje. Joes en ik even samen is super fijn, wat genieten mijn kinderen van even papa of mama helemaal voor zichzelf! We plukken bramen om jam te maken en lopen een uur naar een informatiebalie waar een pakket uit Nederland op ons wacht. Maarten en Annabloem komen na twee dagen terug als andere mensen. Ik zie mijn dochter sterk en fit met de bergen in haar ogen aan komen wandelen met haar rugzak om en twee heerlijke vlechten in haar haar. Ze heeft genoten en weer overwonnen. Genoten van samen zijn met haar vader, van de bergen, van de onbemande hut vol geheime voorraden die ze tegen kwamen, vuurtje stoken, in de tent slapen. En ze heeft haar angst voor wilde dieren overwonnen. De koeien en stier met grote hoorns, (ok toen de stier bij hun tent stond kroop ze lachend toch nog even onder de tent), de wilde paarden,. Je bent klein en nietig als je in de bergen bent en te leren daar onderdeel van te worden gun ik elk kind (en volwassene…). We eindigen onze maand hier met zelf gemaakte pizza door Anna en een mega toetje van wafels met Nutella en ijs. We kachelen weer verder met nieuwe herinneringen en mensen in ons hart.