En dan, als het echt even nodig voelt, worden we geholpen. Ik door een lief dierbaar mens die me al zo vaak op cruciale kruispunten in mijn leven heeft geholpen. Ze hangt ineens aan de lijn..
We nemen de feiten even door en er valt een groot kwartje bij mij. Wat zijn wij veel en veel te hard van stapel gelopen. We maakten de levensveranderende beslissing om ons hele hebben en houden achter te laten en voor onbepaalde tijd en onbepaald doel te gaan reizen. We kochten een heerlijk camperbusje als thuis basis. De mogelijkheid creëren om te 'zijn'. En nog geen zes weken later stallen we dat huis weer voor een nieuw avontuur, 800 km wandelen.. het was te snel, te veel, te intens. En als ik een mega opluchting in mijn lijf voel als ik eraan denk te stoppen met de Camino weet ik dat de beslissing al is gevallen. Ondertussen wordt ook Maarten geholpen door in een heel fijn goed ziekenhuis terecht te komen waar goed Engels wordt gesproken en ze zijn klachten heel serieus nemen. Hij krijgt de hele dag onderzoeken om van alles uit te sluiten en treft een kundig arts die vertrouwen geeft. Aan het einde van de dag zijn de meeste uitslagen binnen en die zien er gelukkig goed uit. Zijn ontstekingswaarden dalen wat betekent dat de antibiotica toch zijn werk doet. Het lijkt op een heel hardnekkig virus of bacterie waar hij heel langzaam van herstelt. Nog wat kweek resultaten afwachten, nog iets langer antibiotica en heel rustig aan doen. Hij appt vanuit het ziekenhuis: 'wat hebben wij bedacht om zo snel al die Camino te willen wandelen..' en dan weet ik weer waarom we zo'n goed team zijn. En dus blijven we nog even in de buurt voor de kweek uitslagen en dan gaan we lekker ons campertje ophalen. Maarten verlangt vooral naar zijn eigen bed, Annabloem naar haar kleertjes en Joes verlangt vooral naar zijn afstand bestuurbare auto. Ik verlang naar mijn eigen dekbed (ik kan geen wollen deken meer zien) en mijn yogamat. We parkeren de droom van de Camino in ons hart voor later. We gaan een top plekje zoeken en ons anker uitlaten. 'Zijn'. Ik kan niet wachten....
Oh ja en hoe opluchting voelt zie je op de foto.. Een heerlijk bevrijdende stranddag..
Reactie plaatsen
Reacties
Poeh, lieve schatten ❤️ het voelt (leest) heel intens en zo echt. Wat fijn dat een knip doorgehakt mag worden en jullie de opluchting zo mogen vieren.
Ik duim dat Maarten zich snel echt beter zal voelen en jullie met z'n 4tjes weer het leven en de vrijheid mogen ervaren.
Dikke zoenen voor jullie😘