Onderdompelen in Burgos

We blijven, weliswaar in twee appartementen met weer gesleep van A naar B, vier dagen in de stad Burgos. Maarten in bed, die gelukkig steeds een beetje meer opknapt. De drie musketiers gaan de stad onveilig maken.

We dompelen ons, soms met open mond, onder in de traditionele feesten van deze Spaanse stad. Mijn kleine man die gek is op alles met wielen krijgt gewoon voor zijn neus een zeepkisten race door de stad voorgeschoteld. Annabloem kijkt ademloos naar een processie die voorbij trekt en ik probeer Darwins evolutie theorie uit te leggen in het Museum of Human Evolution (God schiep de wereld in 7 dagen versus de evolutie theorie op één dag....). We vermaken ons even prima terwijl ik tegelijkertijd probeer uit te vogelen wat de les is die we hieruit moeten leren. Gaan we te snel? Zijn we teveel op het doel 'Santiago halen' gericht in plaats van op het proces elke dag nemen zoals het komt en voelen wat (zoals welke afstand maximaal) op dat moment goed voelt? We zijn goed in overleven, maar zijn we ook goed in leven? Maarten heeft ook genoeg tijd om in bed te herkauwen. Er zit natuurlijk een diepere boodschap in dat dit ons nu gebeurt en ik weet dat we hier lessen van leren en sterker uit komen. Langzaam leggen we die puzzel. Maar eerst gaan we bijkomen. We stappen een week 'het pad af'. Ik ben nog niet helemaal gerust en dit keer ga ik echt niet meer op pad voordat Maarten echt beter is (dat heb ik trouwens al eerder gezegd...). Dus halen Joes en ik morgen ochtend een huur autotje op, halen we Maatje uit zijn bed en rijden we naar een stacaravan op een camping in de buurt. Met zwembad, dat is nog even een verrassing...