Eigenlijk voelt de hele Camino tot nu toe als tussentijd. We hebben ons leven achter ons gelaten en er ligt vast nog een heel leven op ons te wachten, maar nu verkeren we in de tussentijd. Ik las ooit dat tussentijd de plek is 'where the magic happens' Geen idee, mijn ervaring is dat inzichten vaak achteraf komen. We verkeren nu zelfs in de tussentijd van de tussentijd want we staan weer stil en dit keer wil ik echt graag pas weer op pad als Maarten echt beter is.
Het lijkt een voedselvergiftiging te zijn die hem al 12 dagen in zijn greep heeft, nu toch maar een dokter bezocht en antibiotica gekregen, ik hoop dat die snel aanslaat. Ondertussen wandelen de vele pelgrims weer langs ons maar ik voel niet de haast of de drang ook te willen wandelen. Ik verkeer wel even in de tussentijd van de tussentijd. Even heel erg gezond eten want we hebben een keuken tot beschikking en daar genieten we alle vier van, zelfs de kleine man.. In de tussentijd verkeren geeft ook ruimte voor gedachten. Mijn gedachten 'wat hebben we in hemelsnaam gedaan om alles zo achter te laten' wisselen af met woorden die ik in het boek 'De Camino' lees: 'De meest complete mens is hij die veel heeft gereisd en die wel twintig keer zijn denkbeelden en zijn houding tegenover het leven wijzigde (Alphonse de Lamartine, Frans dichter, staatsman en geschiedkundige, 1790-1869). Ik voel dat ook, ik voel dat bij elke stap of juist geen stap we completer worden, al is het met hele, hele kleine stapjes. Het loskomen van patronen die niet bij me passen, open staan voor alles wat we beleven. Soms de kracht van het universum voelen, zoals de nodige opa's en oma's die op ons pad kwamen. De dualiteit verschuift heel langzaam naar non-dualiteit. De spiegel wordt steeds helderder. Ook confrontetender. Waar ik nog niet zuiver leef, welke stapjes ik al wel zet. De zoektocht tussen moeiteloosheid en dus met de stroom mee zwemmen en soms juist tegen de stroom in moeten zwemmen om de bron te bereiken. In de tussentijd krijgt het de ruimte. Ook voor de kinderen. Het steeds wel wandelen en dan toch weer niet maakt het lastig voor ze. Het geeft ook ruimte om thuis te missen, het gewone leven te missen, houvast te missen. Er wordt veel ruzie gemaakt en ik probeer daar doorheen te bewegen wat niet altijd makkelijk gaat. Maar we worden ook creatief met zijn drieën. Een plein wordt ons decor voor levend 'Mens Erger Je Niet' met onszelf als pionnen, Joes speelt graag hondje, Annabloem heeft allerlei knutsel spulletjes op een afgelopen markt gevonden. Luisterboekjes, filmpjes, een pottenbakkerij bezoeken, eindelijk eens met een bus een stukje rijden, we vermaken ons prima. Maatje knapt na bijna een week in dit stadje op. Ik heb nog een beetje zorgen, zijn energie is echt heel erg laag en hij is wel 5 kilo lichter en slaapt nog veel. Maar er is wel herstel en we moeten morgen dit huisje uit. Dus pak ik vanavond de rugzakken weer in en gaan we morgen de Camino route weer oppakken. Maatje misschien toch nog een dag met de bus, kindjes en ik aan de wandel. Dan is de tussentijd van de tussentijd voorbij. Ik ben benieuwd naar nieuwe avonturen!
Boekentips: Stefanie: Anya Niewierra 'De Camino', Annabloem: Jochem Meyjer 'De Gorgels', Joes: Janneke Schotveld 'Avonturen van de Dappere Ridster'.
Reactie plaatsen
Reacties
Lief vriendinnetje,
Elke dag wandel ik in gedachten met jullie mee. En ondanks de uitdagingen op jullie pad zie ik een heel duidelijk talent waar je echt iets mee moet gaan doen! Wat kan jij prachtig schrijven. Niet gewoon een verhaal maar woorden waarin je ons mee neemt in wat jullie beleven, de avonturen, de uitdagingen maar vooral ook je gevoel en je duidingen.
Je bent een inspiratiebron voor mij en vast nog voor velen, ga hier echt iets mee doen waar ter wereld ook ❤️!!
Daarnaast inspireerde je mij met bovenstaand verhaal over de tussentijd. Ik vroeg me af wat de tussentijd eigenlijk betekent. Bij deze zoektocht kwam ik uit op het antropologische liminaliteit.
Liminaliteit komt van het woord liminaal, wat letterlijk overgangsfase betekent. Liminaliteit gaat over de status waarin je bent als je tussen twee rollen of situaties in zit. Het gaat over de fase waarin je het een niet meer bent en ook nog niet helemaal het andere. Het is de fase van de tussentijd.
Deze fase is onderdeel van het overgangsritueel die drie fases beschrijft:
1. De eerste fase, afscheiding, betreft symbolisch gedrag waarbij het individu afgescheiden wordt van een voordien vaste maatschappelijke status. Hierbij wordt de oude status eerst 'vernietigd' als voorbereiding tot de nieuwe.
2. Tijdens de middelste fase wordt de 'reiziger' ontdaan van elke uiterlijke manifestatie van zijn rang of rol en betreedt een soort 'liminale' status tussen vroegere en toekomstige identiteiten. Deze fase wordt vaak vergeleken met een (rituele) dood, of een verblijf in de duisternis van de baarmoeder in afwachting van de geboorte.
3. In de laatste fase overschrijdt het rituele subject deze drempel en maakt in zijn nieuwe sociale of religieuze rol zijn herintrede in de maatschappij.
Ben benieuwd hoeft voor jou voelt als je het leest en of je daarmee anders gaat kijken naar jullie tocht.
Zal je persoonlijk nog wat sturen maar deze wilde ik alvast met je delen.
Liefs Jarine