Co-ouderschap

Mijn huid knapt elke dag op. De week wandelen en de paar dagen zon, zee en kleimasker doen me goed. Langzaam kom ik weer in een diepe slaap in de nacht en dan worden kleine stapjes grote sprongen. Maar met het opknappen van mijn huid en mijn longen weet ik ook dat ik echt niet meer terug kan naar hoe het was. En dus bel ik tegen het einde van de week Maatje die al weet wat er gaat komen…

Nog bijna voordat ik het uitspreek heeft Maatje al een ander huis voor me geregeld. Op de camping in Penela van de fijne Fransman, waar we vorig jaar aankwamen om deze regio te verkennen. Hier staat ook een fijn huisje, net gebouwd en met veel licht, ramen en hout. Een groter contract met het huis waar we sinds december wonen kan bijna niet. Tijdens het wandelen wist ik dat ik niet meer terug kon naar het huis in Chanca met bijna geen daglicht en slechte ventilatie. Zoals 99% van de Portugese huizen overigens. Vanaf december heb ik op wilskracht geprobeerd er ons ‘nest’ van te maken ondanks dat ik er letterlijk weinig lucht kreeg. Maar mijn lijf roept me terug en geeft de grens nu duidelijk aan. Het doet me pijn in mijn hart want de tuin is prachtig, het is dicht bij school, de eigenaresse is inmiddels een vriendin geworden we zijn net een maand geleden een bed & breakfast begonnen. Maar het is wat het is. ‘kill your darlings’, dit was kennelijk niet ons pad maar we hebben er wel enorm veel van geleerd en van genoten. In juni hebben we nog gasten in de bed&breakfast en dus hebben we de komende maand twee huizen en zijn we in een soort co-ouderschap beland. Door de weeks slapen de kindjes in Chanca bij Maarten vlakbij school en in het weekend zijn ze bij mij op de camping. Het gaat prima, eigenlijk meer dan prima. Natuurlijk is het fijn om met zijn vieren te zijn maar onverdeelde aandacht van of papa of mama is ook fijn. En voor mij geldt dat ik nog steeds heel hard kan werken aan het herstellen van mijn lijf. Ik rij twee keer per week naar zee (uurtje hier vandaan), pers oneindig veel groenten door mijn slow juicer en schrijf elke dag mijn dagboek vol. Het is nog steeds een dun lijntje mijn eczeem en astma maar ik voel me elke dag iets sterker worden. Voor Maarten geldt dat hij in het weekend zijn eigen plan kan trekken en ook dat is lang geleden. De zomervakantie staat bijna voor de deur dan en volgen weer nieuwe avonturen. Voor nu geniet ik van elke dag zonder en elke dag met de kindjes.